Tήν Κυριακή 17 ΑΠΡ. 2016 στό ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ στό Ρέθυμνο ὁ Παγκρήτιος Σύνδεσμος Θεολόγων παρουσίασε τό βιβλίο τοῦ Θεολόγου καθηγητῆ Ἰωάννη Κανιολάκη: ΘΕΙΟΥ ΕΡΩΤΟΣ ΙΕΡΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΙ – Θεολογική καί λειτουργική ἑρμηνευτική τῶν Ἀκολουθιῶν τοῦ Νυμφίου.

Γιά τό βιβλίο μίλησαν ἀναλυτικά ὁ καθηγητής καί Πρόεδρος τοῦ Τμήματος Θεολογίας τοῦ ΑΠΘ κ. Παναγιώτης Σκαλτσής καί ὁ καθηγητής τῆς Πατριαρχικῆς Ἀνώτατης Ἐκκλ. Ἀκαδημίας Κρήτης κ. Ἰωάννης Λίλης.

Ἡ χορωδία ‘ΠΑΥΛΟΣ ΒΛΑΣΤΟΣ’ ὑπό τήν Δ/νση τοῦ Πρωτοψάλτη κ. Ἀντ. Μιχελουδάκη ἔψαλλε ὕμνους ἀπό τίς Ἀκολουθίες τοῦ Νυμφίου, ἐνῶ τήν ὅλη ἐκδήλωση συντόνισε ὁ Θεολόγος καθηγητής κ. Θεόδ. Ρηγινιώτης.

Τήν παρουσίαση τοῦ βιβλίου τίμησαν μέ τήν παρουσία τους, ὁ σεβ. Μητροπολίτης Ρεθύμνης καίΑὐλοποτάμου κ. Ευγένιος, ὁ Δήμαρχος Ρεθύμνου κ. Γ. Μαρινάκης, ὁ ἀντιδήμαρχος Παιδείας κ. Γ. Γεωργαλής, ὁ Διευθυντής Β/θμιας Ἐκπ/σης Ν. Ρεθύμνου κ. Ανδρ. Ταξάκης, πανεπιστημιακοί καθηγητές, σχολικοί σύμβουλοι, κληρικοί και ἐκπαιδευτικοί.

Στην ἀρχή τῆς ἐκδήλωσης ὁ πρόεδρος τοῦ ΠΣΘ κ. Γ. Στριλιγκάς, καλωσόρισε τους παρευρισκόμενους καί στήν συνέχεια παρουσίασε τόν συγγραφέα ἀναφερόμενος στό ἐκπαιδευτικο του ἔργο καθώς καί στήν πλούσια συγγραφική του δραστηριότητα.

Παρουσιάζοντας τό βιβλίο ὁ πρώτος ἀπό τούς ὁμιλητές κ. Π.Σκαλτσής, ἀναφέρθηκε ἀρχικά στήν δομή τοῦ βιβλίου. Μιλώντας γι’ αὐτά συνδύασε τόν ἀριθμό 8 (όκτώ) τόσα εἶναι τά κεφάλαια μέ τήν ἐσχατολογική σημασία τοῦ ἀριθμοῦ σύμφωνα μέ τήν Ὀρδόδοξη θεολογία. Ἄλλωστε καί κατά τό περιεχομένό του βιβλίο συνολικά ἔχει ἐσχατολογική ἀναφορά καθώς ἐπικεντρώνεται στούς Γάμους τοῦ Νυμφίου. Ἰδιαίτερως ὁ ὁμιλητής στάθηκε στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὁ συγγραφέας ἀναλύει τά θέματά του. Οἱ συχνές ἀναφορές στά βιβλικά, ὑμνολογικά καί πατερικά κείμενα τῆς Ἐκκλησίας, ἀποτελοῦν τήν ἀφετηρία κάθε ἀνάλυσης καί σχολιασμοῦ. Τέλος, ὁ ὁμιλητής ἀναφέρθηκε στό ἱστορικό καί λειτουργικό πλαίσιο μέσα ἀπό τό ὁποῖο ἔφθασαν στίς μέρες μας οἱ Ἀκολουθίες τοῦ Νυμφίου, θέμα μέ τό ὁποῖο ὁ συγγραφέας ἀσχολεῖται ἰδιαίτερα.

Στήν συνέχεια τῆς παρουσίασης ὁ δεύτερος ὁμιλητής κ. Ἰ. Λίλης ἀναφέρθηκε καί ἐκεῖνος ξεχωριστά στό περιεχόμενο τῶν κεφαλαίων. Κατά τήν παρουσίαση τοῦ βιβλίου ἀσχολήθηκε μέ τό θεολογικό καί δογματικό περιεχόμενό του. Ἰδιαίτερα ἀσχολήθηκε με θέματα πού ἅπτονται τῆς τριαδικότητας τοῦ Θεοῦ, καί τῶν δύο φύσεων τοῦ Χριστοῦ. Ἀνέδειξε, τέλος, τήν θεολογία τοῦ Θείου ἔρωτος και τό θεολογικό περιεχόμενο τῶν Ἀκολουθιῶν τοῦ Νυμφίου.

Συνοψίζοντας τίς ὁμιλίες , γίνεται φανερό τελικά, πώς μέσα ἀπό τίς σελίδες τοῦ βιβλίου οἱ Ἀκολουθίες τοῦ Νυμφίου ἀποκαλύπτουν τό ἄφατο μυστήριο τοῦ Θείου ἔρωτος καί τῶν Γάμων τοῦ Νυμφίου. Οἱ Ἀκολουθίες ἐντάσσονται στό λειτουργικό καί θεολογικό πλαίσιο τῆς Μεγ. Ἑβδομάδος, πού ἀναμφίβολα, παρά τό κατανυκτικό της ἔνδυμα, ἀποτελεῖ στό βάθος της ἑορτή πού ἐξαγγέλλει τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Βασιλείας Του. Ἡ πασχάλια συνάντησή μέ τόν Ἐσταυρωμένο καί Ἀναστάντα Νυμφίο Χριστό, τονίζει μέσα ἀπό τό βιβλίο ο συγγραφέας, μπορεῖ νά συντελεσθεῖ μόνο ὡς κοινωνία ἐρωτικῆς ἀμοιβαιότητος. ἡ ὁποία βρίσκει τήν ἀπόλυτη πλήρωσή της στήν Εὐχαριστιακή Κοινωνία τοῦ Αἵματος καί τοῦ Σώματος Του, ἐκεῖ ὅπου φανερώνεται λειτουργικά τό μυστήριο τῶν Γάμων.

Ἀφετηρία τοῦ ἐγχειρήματος αὐτοῦ τοῦ συγγραφέα εἶναι ἡ παραβολή τῶν φρονίμων παρθένων καί τό Ἆσμα Ἀσμάτων. Στήν παραβολή μέ τό ἔκδηλο ἐσχατολογικό περιεχόμενο καί στό Ἆσμα ἀνιχνεύει ὁ συγγραφέας τό πρωτογενές ὑλικό ἐπί τοῦ ὁποίου διαμορφώθηκε ἡ χριστιανική διδασκαλία καί ἡ λειτουργική ἐμπειρία καί πράξη περί τοῦ Θείου ἔρωτος καί τῶν Γάμων τοῦ Νυμφίου.

Μέσα ἀπό το βιβλίο ἀναδεικνύεται, πώς ἡ μετοχή στίς Ἀκολουθίες τῆς Μεγ. Ἑβδομάδος ἔχει νόημα μόνον στήν προοπτική μιᾶς ὑπαρκτικῆς μεταμόρφωσης πού ἀπελευθερώνει ‘ἐν Χριστῷ’ ἀπό τά δεσμά τοῦ θανάτου, ζωοποιεῖ καί ἀθανατίζει καί ὁδηγεῖ στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ . Σκοπός βαθύτερος τοῦ ἐγχειρήματος εἶναι νά ἀναδειχθεῖ τό ‘κεκρυμένον κάλλος’ τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν τοῦ Νυμφίου, πού μυσταγωγοῦν τούς πιστούς στό μυστήριο τοῦ Θείου ἔρωτος, στήν γαμήλια Εὐχαριστιακή κοινωνία τοῦ Τιμίου Αἵματος καί Σώματός Του.

Στο τέλος τῆς ἐκδήλωσης ὁ συγγραφέας εὐχαρίστησε τούς συντελεστές της της και ὅλους τούς παρευρισκόμενους. Στήν σύντομη καί περιεκτική θεολογική ὁμιλία του, ἀναφέρθηκε στούς λόγους πού τόν ὤθησαν στήν συγγραφή τοῦ βιβλίου. Γιά τόν συγγραφέα, λοιπόν, τό βιβλίο του αὐτό εἶναι καρπός βιωματικῶν καί γνωσιολογικῶν – θεολογικῶν ἀναζητήσεων, πού πρόκυψε μέσα ἀπό ἕνα ὑπέροχο ταξίδι στό LEX ORANDI καί LEX CREDENDI τῆς λειτουργικής ζωή τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Ὅπως δέ, στήν συνέχεια τόνισε, ὁ βαθύτερος σκοπός τοῦ ἐγχειρήματός του ἦταν να δείξει πώς αὐτό πού Εἶναι καί μᾶς φανερώνει ἡ Μεγ. Ἑβδομάδα, εἶναι μία καινούργια εὐκαιρία πού μᾶς δίνει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ στό νά νοιώσουμε ξανά τήν ἀγάπη πρός Αὐτόν καί στά ἀγαπημένα του πλάσματα τά ὁποῖα πρῶτος Ἐκεῖνος ἀγάπησε μέχρι θανάτου.

Ἡ ἀγάπη αὐτή, ὅπως μᾶς τήν ἀποκάλυψε ὁ Χριστός, δέν γνωρίζει ὅρια, δέν ὑψώνει τείχη διαχωριστικά ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Ἐκχέεται ἀδαπάνητα πρός πάντα τά ἔθνη, δέν ζυγιάζεται ἀνταποδοτικά, γνωρίζει νά συγχωρεί, νά συμπαραστέκεται, καί νά ἐλεεῖ χωρίς διακρίσεις καί ἀπαιτήσεις. Αὐτή ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη προκαλεῖ μία κρίση ἀληθινή, τήν πραγματική κρίση σέ ἕναν κόσμο ἀνταγωνιστικό πού μαθητεύεται στήν ἀνταποδοτικότητα, στήν εκδικητικότητα καί στίς διακρίσεις, πού αρέσκεται στόν ἀτομισμό καί στήν φιλαυτία.